اینارو همین الان پیدا کردم. یه دنیا دست نوشت قدیمی، اون روزا هنوز وبلاگ نداشتم. قبلا فقط وقت‌هایی می‌نوشتم که ناراحت بودم. این کاغذها یه بار سنگین غم‌اند که بعضی‌هاش بعد این همه سال هنوز رو دوشمه. برای همین کم کم ذوق نوشتن رو از دست دادم. تا اینکه تصمیم گرفتم وبلاگ راه بندازم تا شاید تغییری ایجاد بشه. خوشحالم که این تغییر تا حدی ایجاد شده و الآن راحت‌تر می‌نوسیم.

تصمیم دارم بعضی از این دست نوشت‌ها رو منتشر کنم. نمیشه همه‌شو منتشر کرد. اصلا بعضی چیزا فقط نوشته میشن که ته گنجه فراموش بشن. همین الآن هم مقدار زیادی draft دارم که نباید منتشر کرد. نوشته ها فقط برای به یادآوردن نیستن. خیلی از اونا برای فراموش کردنه.