یکی از راه‌‌های فرار از زندگی، بازی کردن است. این چیزی است که مردم هزاران سال پیش فکر می‌کردند. این روزها تمام زندگی به یک بازی تبدیل شده است. در این نوشته خواهید خواند که بازی‌ها چرا و چطور بوجود آمدند و در طول تاریخ چه تغییراتی کردند.
می‌توان گفت قدمت بازی‌ها به اندازه قدمت حضور بشر بر روی زمین است. بشر از زمانی که آگاه شد طبیعت و بیشتر از طبیعت، انسان‌ها بی‌رحم‌اند و از هر فرصتی برای از بین بردن او استفاده خواهند کرد، شروع کرد به بازی کردن که بتواند مهارت کسب کند تا در مقابل تهدیدها به موقع عکس‌الاعمل مناسب را نشان دهد.
کم کم با تشکیل جوامع، بازی کردن به شکل برقراری نوعی از رابطه با دیگران درآمد و این شروعی برای برای مفاهیم زبان، قانون، جنگ، هنر و فلسفه بود.
بازی‌ها که زمانی هدیه‌ای باارزش از طرف رجال سیاسی به پادشاه‌هان بودند، بعدها در بین عوام رسوخ کردند تبدیل به راهی برای فرار از زندگی کسل کننده و سخت آن دوران شدند. مصریان مرفه برای تفریح و گذران وقت بازی می‌کردند و لیدی‌ها برای زنده ماندن.
هردوت نقل می‌كند خشكسالی سختی مردم کشور باستانی لیدی را فرا گرفته بود همه بر سر غذا جنگ می‌کردند. وضع کشور اسفبار بود. پادشاه لیدی برای حفظ و ذخیره غذا دستور داد چاره‌ای اندیشیده شود. متفكران لیدی به یك راه حل رسیدند: مردم یك روز بازی کنند و یك روز غذا بخورند.
در ابتدا مردم لیدی از این راه حل استقبال نکردند ولی بنا به دستور پادشاه مردم به انجام “بازی‌های تاسی” مجبور شدند. طولی نکشید که همه‌ی مردم لیدی سخت درگیر بازی شدند و بدین ترتیب روزهایی كه بازی می‌كردند غذا خوردن فراموششان می‌شد. آن‌ها توانستند از قحطی به مدت ۱۸ سال نجات پیدا كنند.
اولین‌های در بازی
شاید جالب باشد کمی در مورد اولین‌های بازی بدانید.
قدیمی‌ترین ابزار بازی در ترکیه کشف شده که شامل ۴۹ قطعه‌ی حکاکی شده متعلق به ۵۰۰۰ سال قبل است. بنظر می‌رسد این مهره‌ها مربوط به یک “بازی تخته‌ای” مثل شطرنج باشند.
ناگفته نماند ما ایرانی ها هم در آن ایام دستی بر آتش داشتیم و بازی‌هایی ساختیم. قطعات کشف شده در شهر سوخته از بازی تخت نرد نشان می‌دهند که یکی از قدیمی‌ترین بازی‌های تاریخ را ایرانی‌ها ساخته‌اند.
در زورگاران قدیم ابزار بازی‌ها را از استخوان، بخصوص از استخوان‌های پا می‌ساختند. اگرچه این ابزار همیشه هم وحشتناک نبود! پوست، چوب و سنگ هم نقشی در سرگرم کردن انسان‌ها داشتند.
هزاران سال طول کشید تا از استخوان و تاس به بازی‌های ویدیویی برسیم.
اولین بازی رایانه ای شناسایی شده در سال ۱۹۴۰ توسط دکتر Edward Uhler در نمایشگاه New York World’s Fair برای عموم نمایش داده شد. این بازی که بر اساس بازی باستانی Nim ساخته شده بود توسط یک کامپیوتر هدایت می‌شد که می‌توانست در ۹۰ درصد مواقع حریفان خودش را مغلوب کند. این بازی در عرض ۶ ماه پنج هزار نفر را سرگرم کرد. ولی این دستگاه تنها در همان نمایشگاه قابل دسترس بود و سه دهه طول کشید تا بازی‌ها راهی به خانه‌های مردم پیدا کنند.
در سال ۱۹۶۷ رالف بائر و تیمش اولین کنسول بازی به اسم “Brown Box” را تولید کردند. بازی به یاد ماندنی پینگ پونگ به همراه این کنسول عرضه شد. این شروعی برای بازی‌های ویدویی بود. همه آن را عجیب و غریب می‌دانستند. حتی هنگامی رونمایی آقای بائر گفت “تنها در لحظه‌هایی که برای اولین بار پینگ پونگ را بازی کردیم فهمیدم واقعا توانسته‌ایم چیزی بسازیم. قبل از آن باور چنین چیزی برایمان دشوار بود”.
به هر حال روزگاری اندیشمندان استخوان تراش و این روزها نابغه‌های کدنویس، زندگی را در ابعاد کوچکتر برایمان بازسازی کردند تا بتوانیم گونه‌های مختلف رندگی را با هزینه‌‌ی کمتر تجربه کنیم؛ تا بتوانیم غم شکست‌ها و شادی پیروزی‌ها را به همان غلظت در دنیای واقعی تجربه کنیم.
در مقاله‌ی بعدی در مورد “گیمیفیکیشن“ صحبت خواهیم کرد.
پی نوشت: عکس مربوط به قدیمی‌ترین Board Game دنیا به نام Senet است. هنوز هم طرز بازی با آن را نمی‌دانیم.
ویدیوی پایین هم بائر را در سال ۱۹۶۹ نشان می‌دهد، در حال معرفی کنسول بازی Brown Box و مشغول بازی پینگ پنگ.
0 دیدگاه