باطن؛ خرداد ماه ۹۶

آیا آنقدر یاد گرفته‌ام که بگویم هیچ چیز آن طوری نیست که می‌بینم، می‌شنوم و لمس می‌کنم؟!

و هیچ چیز آن طوری نیست که فکر می‌کنم و حتی آن طوری نیست که با تمام وجود حس می‌کنم؟!

همیشه فکر می‌کردم یاد خواهم گرفت و خواهم فهمید. سال‌ها گذشت، من یاد گرفتم و فهمیدم چقدر نمی‌دانم.

چقدر فهمیدن تلخ و لذت‌بخش است و چقدر با فهمیدن می‌فهمی که نمی‌فهمی.

با ذره ذره و با هر کلمه‌ای فرو می‌روی در ابهام. جایی که همه چیز تاریک است و غیرقطعی.

آیا آنقدر یاد خواهم گرفت که باطن را ببینم؟! یا تا انتهای این جاده تاریک خواهد بود؟!

آیا من در تاریکی جان خواهم داد؟! آیا من جان خواهم داد؟!

گاهی فکر می‌کنم ندیدن آسان‌تر از تار دیدن است.